184 sayfa/ Bilgi Yayınevi
Haldun Taner sevgim yıllardır var olduğu için bu sefer tiyatro eserlerinin dışına çıkıp elime bir öykü kitabını alarak devam ettim okuma yolculuğuma. Dilinin beni tatmin edeceğine emindim fakat hikayelerini üst üste okuduğumda bende nitelikli etkiler bırakacağını sanmıyordum. Öykülere karşı biraz soğuk olan yaklaşımımdan olsa gerek gayet güzel izlenimlerle veda ettim kitaba.
Öncelikle kitabın adını ben On İki Bir Var olarak yazmış olsam da kitabın üç farklı kitabın bileşimi olduğunu söylemem gerek. İlk kitapta yani; On İkiye Bir Var'da altı hikaye, Sancho'nun Sabah Yürüşünde, -yani ikinci kitapta- dört hikaye ve Gülerek Ölmek hikayesi tek başına bir hikayeyi oluşturuyor. Kitapta toplamda ise on bir hikayeyle karşılaşıyoruz.
Özellikle on ikiye bir var beni hayli etkileyen bir hikayeydi ardından gelen çoğu hikayede de aynı şeyi hissettim. Özellikle bazen durum bazen olay hikayesine kayan tavrıyla Haldun Taner kalbimi bir kez daha çaldı. Bazen Almanya'da bir otelde bazen bir devlet memuriyet binasının helasında buldum kendimi. Soğuk sulara daldım, zamanla yarıştım, kanımın kan rengi aktığı günleri özledim. Hepsini bir çırpıda şuncacık kitap sağladı.
Her yazardan en az bir kelime öğreneceğime dair güçlü bir inancım vardır. Haldun Taner bu kitapta bana "hasıla" kelimesini öğretti. Bazen içimden geçen cümlelerde yer bile bulmaya başladı kendine bu kelime. Fark ettim ki yazardan bir şeyleri alıntılamaya çalıştığımda paragraf halinde alıyorum. Hevesinizi kaçırmak istemediğim için çok az alıntıyla kapatıyorum yazımı:
*İnce ve bol köpüğün üstünden yağ gibi kayan bir jilet bile, ağız uçlarınızı, gülümseme adını verdiğimiz o iç açıcı çizgiye benzetmek için biraz yukarı kaldıramazsa, durum umutsuz, çok umutsuz demektir.
*İstanbul semtlerinin her birine bir arma seçilecek olsa Eyüp'ünkünde muhakkak bir leylek resmi bulunurdu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder